Weet je wat het is, ik wil gewoon teveel.
Een goede moeder zijn, een lieve echtgenote, een bekwame medewerkster van mijn werkgever en dan ook nog eens met mezelf in balans zijn...
Hmmm, ik begin er steeds meer in te geloven dat het een illusie is om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Toch ben ik goed op weg, al zeg ik het zelf.
Het heeft er natuurlijk ook mee te maken waar je tevreden mee bent. Ik maak wel duidelijke keuzes in wat ik doe op een dag en wat ik belangrijk vind. Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk dat mijn kinderen genoeg aandacht krijgen, dit gaat dan ten koste van het huishouden. Het is echt geen vuilnisbelt bij mij binnen, maar toch.
Ik vind het ook belangrijk dat ik zelf mijn ontspanning heb, maar ook dat ik mezelf blijf ontwikkelen. Dit resulteert er dan bijvoorbeeld in dat ik soms in bad ga liggen met een boek/tijdschrift dan dat ik voor de tv hang.
En toch vind ik mezelf ook wel weer heel veel terug op die bank, voor de tv en geniet ik er stiekem ook nog van....Sporten, oh ja, dat is ook iets wat er regelmatig bij in schiet. Lees; ik doe het eigenlijk nooit.
Eigenlijk iedere dag klinkt er wel een klein stemmetje in mijn hoofd, dat ik moet gaan sporten, dat is goed en gezond voor me... Maar op de een of andere manier komt het er niet van, ik vind het ook gewoon niet leuk, zou het daarmee te maken hebben??En zie dan de balans maar eens te vinden. En wat is balans eigenlijk. Ik merk dat het bijna per seconde verschillend is waar ik behoefte aan heb.
Ik kan in de ochtend mijn vrije dag nog zo "gebalanceerd" in mijn hoofd hebben, alles zit erin; sport (ja, ja) tijd met de kinderen, het huishouden, boodschappen, tijd voor mezelf, leren enz.
Wanneer ik een uur rondloop in de ochtend heb ik heel mijn planning alweer bijgesteld en doe ik wat er op mijn pad komt.
Conclusie ik maak de keuzes die op dat moment goed voelen. Soms stoot ik hierbij keihard mijn neus, maar ach, ook dat hoort erbij.