"Door het aanbrengen van kaders heb ik meer ruimte" Gekke quote heb ik dat altijd gevonden, hoe kun je jezelf nu vastleggen, alles inkaderen en dan toch meer ruimte hebben.
In mijn ogen kon dat niet.
Het was of lekker autistisch alles volgens een vast patroon en stramien doen en daar vooral niet van af wijken want dat is niet meer veilig. Of echt leven met de dag, van moment op moment en maar kijken wat er op je pad komt..
Ik was alleen met beide niet echt blij. Ja voor heel even. Ik heb vaak van die bevliegingen, dan heb ik weer een periode waarin ik alles plan in mijn agenda, vind dat ik van alles "moet" en mezelf dus ook geen spontaniteit gun. Deze periode wordt afgewisseld met een periode waarin ik alles los laat, alle planningen uit mijn agenda gooi, geen lijstjes meer maak en vind dat ik alles maar uit mijn hoofd "moet" doen...
Beide gevallen werkt niet, want nog steeds moet ik veel van mezelf. Ben ik aan het bedenken hoe ik me moet gaan gedragen wat ik moet denken en wat ik moet voelen..
Heel veel "moet" dus...
Het probleem zit erin (nu ik erover nadenk/navoel) dat ik mezelf een beeld opleg. Een beeld hoe het in mijn ogen zou moeten zijn. Een beeld dat waarschijnlijk is gecreëerd door mijn omgeving, de media, de samenleving, het werk enz. enz.
Het is net zoiets als dat mensen een half uur per dag op een meditatiekussen gaan zitten, keurig in de houding maar er totaal geen voldoening uithalen. Toch blijven ze het doen omdat het nu eenmaal goed voor hen is, die stilte opzoeken... Dat wordt tenminste overal gezegd, dus dan doen we het maar...
Als je erover nadenkt/navoelt, is het weer een vorm van moeten...
Maar wat dan?
Sinds een paar weken ben ik nu bezig om de voor mij belangrijke dingen wel te plannen.
Ik weet heel duidelijk wanneer ik niet wil werken (door vele malen mijn hoofd gestoten te hebben, heb ik dit eindelijk helder....) en ik heb de luxe dat ik dit aan kan geven.
Ik weet welke normen voor mijn belangrijk zijn --> aandacht voor mijzelf, mijn gezin en mijn huis.
Wanneer ik deze normen in achting houd, ben ik rustig en ervaar ik een gevoel van vrijheid. Doe ik dat niet, dan heb ik het gevoel dat ik continu achter de feiten aanloop en dat ik nog heel veel "moet" (daar hebben we hem weer)
Maar er alleen aan denken is niet genoeg voor mij, want als ik dan lekker thuis aan het keuvelen ben, en me niet aan mijn eigen planning houdt, ben ik zo lang aan het keuvelen dat er ergens op 1 van de gebieden een achterstand ontstaat, wat me dan weer frustreert en weer een gevoel van "moeten" oproept.
Wat heb ik nu gedaan dan? Ik heb lijstjes gemaakt, heerlijk dat afvinken!! Met een voor mij redelijke verdeling van de dingen die ik graag op orde wil hebben. Als ik me daaraan houd, loop ik niet achter de feiten aan en heb ik niet het gevoel dat ik van alles moet.... Wel kaders dus, maar minder moeten (tenminste zoals ik er nu tegenaan kijk...)
Moraal van dit verhaal; Onderzoek wat bij je past, in alles!
We zijn allemaal anders, in een andere levensfase, met andere dingen bezig, met een ander karakter. Wat voor de een ontspannend werkt, kan de ander frustreren. Onderzoek en voel wat er bij je past, zonder dat je een vorm van stress oplevert (want stressfactoren zijn er al genoeg om ons heen)......
En lukt het niet alleen? Geef me dan een seintje, ik help je er graag bij.