In mijn praktijkruimte heb ik een hele mooie grote foto hangen van een kronkelend bospad. Het neemt je mee naar.... tja naar wat.. Dit deed me denken aan de afgelopen weken. Ik was een beetje van 't padje af, ook al vond ik ook dat ik erg goed bezig was.
Ik werkte volle bak, had 1001 ideeën over wat ik nog zou kunnen doen om meer mensen te kunnen helpen met Energetische Therapie, ondertussen draaide het thuis gewoon door, werkte ik nog in de zorg en deed mijn dingen voor school.
En dat alles flexibel. Ik keek wat er op mijn pad kwam, wanneer en reageerde ad-hoc op alles wat voorbijkwam. In de praktijk kwam het er dus op neer dat ik vele malen heen en weer fietste tussen huis en werk voor een uurtje of een half uurtje. Dat ik thuis tussen het huishouden door, aan mijn school en administratie werkte (of tussen mijn school en administratie aan het huishouden werkte, het is maar hoe je het bekijkt). Ik was dus continu bezig met werk.
Hoe leuk ik het ook vind, ik heb echt het leukste werk wat je je maar kunt voorstellen in mijn ogen en ook alles wat erbij komt zoals de marketing, verdieping en scholing vind ik allemaal erg leuk. Maar ik stond continu "aan".
De balans was er niet, ik was de hele tijd bezig en tijd om echt te ontspannen om niks te doen was er niet.
Dit gaat dan een tijdje door, tot ik een aantal cliënten in mijn praktijk kreeg die eigenlijk hetzelfde hadden. Ze stonden continu in de 'actiestand" en raakte langzamerhand uitgeput, alleen hadden ze dat zelf niet door.
Het aarden was lastig, ze zaten veel in hun hoofd. Vonden het op zich prima, maar voelde ook dat er iets niet helemaal klopte..
Dit zijn altijd van de leuke spiegels. Want ik adviseer deze personen dan om wat meer rust te pakken, te doen wat ze als kind echt leuk vonden, even niks te doen. Contact met het lijf en in het hier en nu. Om op te laden en daarna weer met volle aandacht te kunnen doen wat je wilt doen...
Tot bij mij ook het kwartje viel. Ik was ook een beetje van 't padje af geraakt. Omdat ik alles wat ik deed leuk vindt, ging ik maar door en door. Ieder vrij momentje zat ik met mijn laptop open om nieuwe ideeën uit te werken. Maar ik was maar bezig met 1 deel van mijn hele persoontje. Niet in balans dus en ook de rust die ik zo belangrijk vind, was in mijn eigen kern ver te zoeken.
Ik ben het dus anders gaan doen. Ik heb werkdagen met mezelf afgesproken. Vanaf nu ben ik op dinsdag, donderdag en vrijdagmiddag op de praktijk. Ik ben hier fysiek aanwezig en plan op deze dagen mijn consulten, maak mijn schoolopdrachten en zorg voor mijn administratie/marketing.
De andere dagen ben ik met mijn gezin, mijn huishouden, mijn werk in de zorg bezig, of ik doe gewoon ff helemaal niks...
Wat een hoop rust geeft dat! Ik kan weer rustig op mijn padje blijven lopen, heb meer energie en ook meer rust en de inspiratie over wat ik nog allemaal wil en kan (op gebied van werk of hobby/vrije tijd) stromen meer en meer binnen...
Het is zo fijn om vanuit je eigen rustige kern te werken en te Zijn. Dat gun ik iedereen.