Hoe herken je nu of je gestresst bent. Waarschijnlijk loop je al zo lang tegen dezelfde dingen aan dat je niet eens door hebt dat het niet “normaal” is.
Ik kijk bijvoorbeeld geen nieuws. Bewust volg ik niks. Het enige dat ik zie zijn een aantal slides op Instagram van 1 bepaald nieuwskanaal en vaak scrol ik hier ook nog snel overheen.
Ik word er niet gelukkiger van om alle ellende van de wereld te zien en kies ervoor om dit dus niet bewust te volgen.
Maar dit heeft wel even geduurd, dat bewust niet meer volgen van het nieuws bedoel ik. Voor een hele lange tijd vond ik dat ik toch op de hoogte moest blijven, want dan hoort er nu eenmaal bij, toch? Het wordt van je verwacht dat je weet wat er in de wereld gebeurt… Nou niet dus. Ik ga ook niet meer in discussie hierover, weet ook dat mijn partner vindt dat ik meer het nieuws moet volgen, maar ik kies voor mijn eigen rust..
Dat is 1 bepaald, klein puntje waar ik achter ben gekomen, toen ik eenmaal wist dat ik een gevoeliger zenuwstelsel heb.
Maar zo zijn er nog heel veel. Een kort lontje hebben bijvoorbeeld, kortaf reageren, snel op de kast zitten en dan vooral bij de mensen die je het meest dierbaar zijn.
Maar ook de meer reguliere klachten kunnen voortkomen uit een overprikkeld zenuwstel;
- Wisselende stoelgang, of moeite hebben met ontlasten
- Rug, nek en schouderklachten
- Slecht slapen
- Hoofdpijn
- Oorsuizen
- Stijve gewrichten
Hoe kun je al inspelen, je voorbereiden op situaties en dus op overprikkeling. Stil in een hoekje met weinig prikkels is NIET de oplossing. Wanneer je het accepteert, hoef je niet meer te vechten en je te wapenen.
Dit klink misschien raar maar ik zal het proberen uit te leggen.
Als ik al weet dat ik met de kinderen naar de stad ga om nieuwe kleding te kopen, dan kan ik me daarop voorbereiden. Ik weet dat het heel druk is, dat er veel prikkels zijn en veel mensen lopen. Dus ik accepteer het al op voorhand, het is nu eenmaal zo, ik laat me daardoor niet overvallen. Ik let goed op mijn eigen energie en aarding en ik heb minder last van de situatie.
Een ander voorbeeld, ik wil in de tuin zitten, maar ik weet dat de kinderen van de buren ook aan het zwemmen zijn in de tuin. Ik kan me daar boos over maken, ik kan vechten tegen de prikkels die ik allemaal binnen krijg, of ik kan accepteren dat het zo is. En BESLISSEN! Dat het me niet raakt.
Nog een voorbeeld?
Ik kan me helemaal druk maken over de hoeveelheid straling die er om me heen is. Van de wifi en de 5G. Ik weet dat dit niet het beste effect op mijn energie KAN hebben. Maar ik neem het besluit dat het mij niet gaat raken, dat ik mijn energie bij mij houd en dat er niks doorheen komt.
Ik hoor je denken; Ja maar, als het zo makkelijk zou zijn dan zou ik dat toch allang gedaan hebben.
Het is inderdaad zo makkelijk. Maar dit besluit, deze acceptatie moet wel helemaal in overeenstemming met je hoofd/je denken/je mind EN je hart gedaan worden. En daar zit de truc.
Vaak nemen we beslissingen alleen met ons hoofd, of alleen met ons hart. Waardoor er al een interne twijfel ontstaat en het niet meer zo krachtig is.
Dit helpt mij, ik herinner mezelf eraan dat ik stop met vechten, dat heeft helemaal geen zin. Ik analyseer, ik ben me bewust, ik anticipeer, maar ik vecht niet.
En is het nu zo dat ik nooit meer last van overprikkeling heb? Nee natuurlijk niet, ik ben ook maar een mens. Maar een stuk minder dan dat ik ooit gehad heb. En wanneer ik weer een keer toch overprikkeld raak, kan ik mezelf steeds makkelijker weer terugbrengen in mijn Happy place.
Alles draait om bewustzijn. Wanneer je bewust bent van je trigger, van wat er nu geraakt wordt, kun je hier een actie op ondernemen. Het is tijd om uit de cirkel te stappen.
Want wat ligt er nu onder onze overprikkeling. Iets kan ons immers alleen maar raken, wanneer het gevoel al in ons zit. Welke situaties mogen we nog verder aandacht geven, welke gevoelens onderdrukken we. Waar zijn we boos of verdrietig over? Waarin zijn we teleurgesteld in onszelf? Eigenlijk is deze overprikkeling 1 grote spiegel, die ons op verschillende manieren iets duidelijk probeert te maken.