Toch gek hoe je eigen gedachten in elkaar zitten en dat ze (en jij dus jezelf) kunnen maken of breken. Als je maar tegen jezelf in je hoofd blijft herhalen, dat je er vandaag echt geen zin in hebt en dat je er klaar mee bent, dan komt er ook niks uit je handen en blijf je in deze neerslachtige spiraal zitten.
Wanneer je echter jezelf die spreekwoordelijke schop verkoopt, is de kans groter dat je wat productiever bent.
Jammer genoeg moet je jezelf herhaaldelijk blijven schoppen, is mijn ervaring, om echt effect te ervaren, want het is veel makkelijker om te blijven mokken...
Onder het mom van; "ik doe het even rustig aan en ik neem mijn tijd" kun je alles lekker voor je uit blijven schuiven. Maar creëer je daarmee ook een spiraaltje waarin het lastig is om weer aan de top te komen..
Begrijp me niet verkeerd, af en toe vind ik het heerlijk om ff te mokken en met de luiken dicht, onder een dekentje op de bank te kruipen met wat alcohol of een kop thee en heeeel veeel chips lekker series te kijken.
En ik ben ervan overtuigd dat je dat ook af en toe nodig hebt.
Maar om er nu een gewoonte van te maken dat je ieder moment dat er geen anderen in de buurt zijn, op de bank te ploffen met je telefoon is natuurlijk weer het andere uiterste...
Ik ben iemand die het nodig heeft om gewoon een groot aantal uren alleen te zijn. Dan kan ik dingen overdenken, relativeren en heb ik geen invloeden van andere personen, met hun energie, om me heen. Maar ik heb er een gewoonte van weten te maken, om dan ook van mezelf te geloven, dat ik dan ook niks moest doen.
Het kwam dus regelmatig voor dat als ik de kinderen naar school had gestuurd, ik dan op de bank plofte, met een kop koffie en mijn telefoon. En daar pas na een uur ofzo weer af kwam.
Heerlijk was dat in het begin, en gewoon normaal voelde het na een tijd.
Maar na een tijdje begint dat ook te vervelen. Niet op het moment dat ik op die bank zit, nee, maar als ik dan door het huis loop en het werk zich op blijft stapelen. En ik voel mijn lijf steeds stijver worden en pijntjes ontwikkelen, i.p.v. dat ik een stuk meer relaxt zou moeten zijn, door het vele uitrusten en even niks.......
Dan verkoop ik mezelf deze spreekwoordelijke schop en kom ik erachter dat mijn energie van alle kanten begint te stromen. Ik voel mijn lijf weer en merk dat ik niet alleen mijn huis maar ook mezelf aan het "reinigen" ben.
Dus je kunt ook best alleen zijn, relativeren en dingen overdenken, zonder daarvoor uren apathisch op de bank te hoeven zitten.
Wat een heerlijke openbaring. Want hoe hard ik ook geloofde dat ik deze tijd op de bank nodig had, het bleek iets te zijn wat mijn eigen gedachten gecreëerd hadden en waar ik in ben geloven.
En mijn lichaam begint dus na verloop van tijd te reageren. Wat al helemaal een signaalfunctie is.